Christian Churches of God

PO Box 369, WODEN ACT 2606, AUSTRALIA

email to: secretary@ccg.org

 

[225]

Inleiding tot die Christendom [225]

Christus was ‘n Jood. Hy het die Wette van God gehou en het God in elke opsig gehoorsaam. Hy was sonder sonde en sonde is die oortreding van die Wet. Hy het die bybelse Sabbatte gehou ooreenkomstig die kalender in gebruik in die tyd van Christus in die tempel in Jerusalem en onder die Samaritane.

Die moderne Joodse kalender is nie tot 358 nC geformuleer nie en is gebaseer op die uitstelling van God se Heilige Dae as gevolg van tradisie (vgl. die studie God’s Calendar [156] volgg. en Law and the Fourth Commandment [256]. Die kerk het nie op Sondag diens gehou nie tot die middel van die tweede eeu en van Rome (vgl. The Role of the Fourth Commandment in the Historical Sabbath-keeping Churches of God [170]. Hulle het nie die heidense Paas stelsel (Easter) gehou nie tot die Kwarto-Desiman geskil tussen 152 en 190 nC (vgl. The Origins of Christmas and Easter [235].

Jesus Christus is nie die ware naam van die man wat ons ken as die seun van God (vgl. The Significance of the Term Son of God [211]. Hy is Yahoshua of Josua genoem (vgl. Joshua, the Messiah the Son of God [134]. Hy het ‘n aantal broers en susters gehad wat na sy dood prominente rolle in die kerk begin speel het. Die name van sy broers is almal in die Bybel sowel as in die vroeë geskrifte van die kerk opgeteken (vgl. Ante Nicene Fathers). Hulle nakomelinge is vermoor op aanstigting van die Roomse kerk vanaf die vierde eeu (vgl. The Virgin Mariam and the Family of Christ [232]. Christus het op geen stadium beweer dat hy God is nie. Vir die eerste twee eeue van die huidige era het die kerk hom nooit as ware God, of gelyk aan of ewigdurend met God beskou nie (vgl. The Early Theology of the Godhead [127]. Geeneen van die Apostels was Trinitariërs nie. Die Drie-enigheid was nie eers geformuleer by die Raad van Nicea in 325. Dit is geformuleer by die Raad van Konstantinopel in 381 nC (vgl Binitarianism and Trinitarianism [076]; Consubstantial with the Father [081]; en The Holy Spirit [117].

Die argument dat Christus God was as deel van die een wese in die aspek van die enigste Seun was ‘n leerstelling van die aanbidding van die god Attis wat ‘n Lydiaanse godheid was wat in Rome gevestig geraak het. Dit was ‘n ander aspek van die aanbidding van Ishtar of Astarte of Ashtaroth. Teen die begin van die vierde eeu het die priesters van Attis gekla dat die Christene al hulle leerstellings gesteel het (vgl ibid [235] en ook Purification and Circumcision [251]. Die idee dat Christus God moes gewees het soos God God is, kom eintlik vanuit die Griekse filosofie as gevolg van die tekortkominge in hulle taal. Hulle het nie ‘n woord gehad vir die liefde van God nie en hulle moes dus vir hierdie konsep ‘n Hebreeuse woord ahabah leen wat hulle as agape uitgemaak het. Hulle het geredeneer dat slegs God die mens met homself kon versoen. As Christus nie God was nie, hoe kon hy die versoening bewerkstellig. Hierdie idee was vals maar was nogtans by die Grieke aanvaarbaar, wat in oorheersing van die oosterse kerke was, wat Christus se familie, genoem die Desposyni, verwyder het (vgl ib. [232]. Dit is toe eintlik gekombineer met ‘n oeroue stelsel van die heidense drie-enige God (vgl. The Development of the Neo-Platonist Model [017] en The Purpose of the Creation and the Sacrifice of Jesus Christ [160].

As gevolg van die Ariaanse oorloë en die bekeringe van die Franke en Angel-Saksers is die Sabbat-houende Kerk verdruk deur die faksie van die Romeinse Ryk wat Trinitariërs was (vgl General Distribution of the Sabbath-keeping Churches [122]; ibidem [170] en Cox-Kohn, The Sabbatarians in Transylvania, CCG Publikasie, 1998, bl i-xxvii).

Die Sabbatariërs, ofskoon verdruk in Europa, het aanleiding gegee tot die Protestantse Reformasie wat onvermoënd was om die ware geloof te herstel (vgl. Socinianism, Arianism and Unitarianism [185].

Die Jode het geglo dat God homself nooit tot die mens geopenbaar het nie en dat die Wet aan hulle gegee is deur die Groot Engel van Yahovah, ook genoem Yahovah, wat Israel se Tweede God was. Hy het gehandel en gepraat namens God en was met Israel in die pilaar van vuur en die wolk gedurende die Exodus. Dit was ook die posisie van die apostels en die vroeë kerk (vgl The Angel of YHVH [024]; Psalm 45 [177]; Psalm 110 [178]; The Etymology of the Name of God [220] en Jesaia 9:6 [224]. Die kerk het geglo dat Satan die god van hierdie wêreld was (vg Lucifer: Light bearer and Morning Star [223]. Die kerk het nie in hemel en hel geglo nie en het die konsep van die Onsterflike Siel as ‘n goddelose en godslasterlike leerstelling verwerp (vgl The Soul [092] en On Immortality [165]. Dié wat geglo het dat mens hemel toe gaan wanneer jy sterf, was Gnostikusse en hulle het ander leerstellings in die kerk ingevoer (vgl Vegetarianism and the Bible [183]; Wine in the Bible [188]; en The Nicolaitans [202].

Die kerk sou nie begin regeer tot die Wederkoms by die eerste opstanding nie en hulle sou die planeet regeer vir ‘n duisend jaar onder die Messias en dan deelneem aan die twede opstanding en die planeet voorberei vir die Stad van God (vgl The Millennium and the Rapture [095] en The City of God [180].

Christus het ‘n spesifieke rol gespeel in die skepping. Hy was nie die een ware God nie. Hy is gestuur deur die een Ware God en om dit te verstaan is om die ewige lewe te hê (Joh. 17:3) (vgl The Role of the Messiah [226]. Terwyl hy nie die allerhoogste God, Eloah, was nie, het hy ‘n voorafbestaan gehad (vgl The Pre-Existence of Jesus Christ [243]. Hy was deel van die uitgebreide seuns van God wat by die skepping teenwoordig was en wat verstaan word in die meervoudige vorm as elohim. Die kerk het verstaan en vir eeue geleer dat die uitverkorenes elohim sou word soos die Engel van Yahova as hulle hoof (vgl Sagaria 12:8 en The Elect as Elohim [001].

Die indringing van die valse leerstelling van die Drie-enige God, wat die Drie-enigheid vorm, het toe aanleiding gegee tot die totstandkoming van die Islam wat die konsepte geheel en al verwerp het. Mohammed en die eerste vier kaliefs, genoem die reg-geleide kaliefs was die enigste leerstellingsgewys suiwer Moslemleiers. Na hulle het die Islam ineengestort en is deur tradisies verderf soos Judaisme en die Christenheid voor hulle (vgl Christ and the Koran [163] en The Sabbath in the Qur’an [274].

Christus was nie die een ware God nie, wie niemand gesien het nie, of ooit kan sien nie, en wie alleenlik onsterflik is nie (1Timoteus 6:16; vgl. Christ and Deity [237]. Christus was die Arche van die Skepping van God en het ‘n spesifieke doel in die skepping gehad (vgl Arche of the Creation of God as Alpha and Omega [229]. Die skepping het ‘n spesifieke plan wat weerspieël word in die feeste van die Bybel (vgl God’s Feasts as they relate to the Creation [227]. Binnekort sal die Messias terugkom om dié te red wat hom gretiglik inwag en om God se Wet en regeringstelsel op die planeet op te rig (vgl Outline Timetable of the Age [272] en die Law and Commandment reeks [252ff].

Die kerk is ‘n klein liggaam uitverkies en uitgeroep oor die laaste tweeduisend jaar en voorberei vir die duisendjarige regering van God. Hulle is die Tempel van God wat geheilig is en wat deur hulle dade en pogings help in die werk wat God aan die Messias toevertrou het om te voltooi (vgl Sanctification of the Temple of God [241]; Measuring the Temple [137]; The Government of God [174] en God and the Church [151].

(Copyright Ó 1999 Christian Churches of God)