Christen Kerke van God
[002]
Die God Wat Ons Aanbid [002]
(Uitgawe 1.1 19940312-199806130) Oudio
Daar is baie verwarring oor wie/wat die God van die Bybel is. Een rede daarvoor is die vertaling van talle misleidende Hebreeuse titels/woorde vir/oor God na die enkele Afrikaanse woord God. Gepaard daarmee gaan ‘n beduidende verlies in akuraatheid en inligting, wat lei tot ‘n wye verskeidenheid van foutiewe leerstellings soos die van die Drie-eenheid (trinitarianisme), van die Twee-eenheid (binitarianisme), van veelgoderei (politeïsme) en van die aanbidding van engele. Hierdie afhandeling handel oor die bepaling van die identiteit wat die een ware God van die Ou en Nuwe Testamente is, en oor wie die voorwerp van aanbidding vir die mensdom behoort te wees.
Christian Churches of God
Posbus 369, WODEN ACT 2606, AUSTRALIA
Email: secretary@ccg.org
(Kopiereg 1994, 1998 Wade Cox)
Hierdie referaat mag vrylik gekopïeer en versprei word, mits dit in sy geheel geskied, sonder veranderings of weglatings. Die uitgewer se naam en adres en die kennisgewing van kopiereg moet ingesluit word.. Geen geldelike bydrae mag van die ontvanger van die verspreide referaat geëis word nie. Kort aanhalings mag in resensies of oorsigte verskyn sonder oortreding van kopiereg.
Hierdie afhandeling is verkrygbaar van die wêreldwye webwerf:
http://www.logon.org and http://www.ccg.org
Die God Wat Ons Aanbid
Die grondliggende verskil tussen die uitverkorenes en die sogenaamde hoofstroom Christendom, is die onderskeid in hulle opvatting van die eienskappe van die God wat ons aanbid. Die Godheid is ‘n struktuur wat verbreed is tot ‘n Raad. Daar word na die Raad verwys in die Psalms en ondervermelde skrifture, en die Troon van God en die Raad van Ouderlinge word beskryf in Openbaring 4:1 tot 5:14. Hierdie Raad, wat Jesus Christus insluit as die Lam en Hoëpriester (van Hebr. 8:1-2), dien en aanbid die Here God, die Almagtige (Openb. 4:8-11).
Openbaring 4:8-11 8 En die vier lewende wesens het elkeen vir homself ses vlerke gehad, en hulle was rondom en van binne vol oë; en hulle het sonder ophou dag en nag gesê: Heilig, heilig, heilig is die Here God, die Almagtige, wat was en wat is en wat kom! 9 En elke keer as die lewende wesens heerlikheid en eer en danksegging gee aan Hom wat op die troon sit, wat tot in alle ewigheid lewe, 10 val die vier-en-twintig ouderlinge neer voor Hom wat op die troon sit, en aanbid Hom wat tot in alle ewigheid lewe, en werp hulle krone voor die troon en sê: 11 U is waardig, O Here, om te ontvang die heerlikheid en die eer en die krag, want U het alles geskape en deur u wil bestaan hulle en is hulle geskape. [Ou (1939) Afrikaanse bybelvertaling, deurgaans]
In diens tot God het Christus sy lewe opgeoffer, net soos elke priester iets moet hê om te offer as offerande aan God (Hebr. 8:3). Openb. 4:8-11 vermeld dat die troon van die Here God, die Almagtige, bo dié van die ouderlinge verhef is, wat ook ‘n troon beklee. Nogtans is hulle krone ondergeskik teenoor dié van die Here God, die Almagtige, wat alles deur sy wil geskape het. Hy is die Here God van Jesus Christus en van die Raad.
God die Allerhoogste, God die Vader
Van die bo-genoemde en ook van Die Geloofsverklaring van die Christelike Geloof [A1] is God die Allerhoogste Godheid van die heelal. Hy is die Almagtige, die skepper en onderhouer van die hemele, die aarde en alles wat daarin is (Gen.1:1; Neh. 9:6; Ps. 124:8; Jes. 40:26,28; 44:24; Hand. 14:15; 17:24,25; Openb. 14:7). Hy alleen is onsterflik (1Tim. 6:16). Hy is ons God en Vader en die God en Vader van Jesus Christus (Joh. 20:17). Hy is die Allerhoogste God (Gen. 14:18; Núm.24:16; Deut. 32:8; Mk. 5:7) en die Een Ware God (Joh. 17:3; 1Joh. 5:20).
Jesus die seun van God
Jesus is ‘n ewebeeld van die onsigbare God, die eersverwekte (prõtotokos) van die skepping (Kol. 1:15) en dus die begin (arche) van die skepping van God (Openb. 3:14). Hy is die eniggebore (monogene) Seun van God (Mat. 3:17; Joh.1:18; 1Joh.4:9), ontvang deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria (Lukas 1:26-35). Hy is die Christus of Messias (Mat.16:16; Joh. 1:42) gestuur deur God as ons Redder en Verlosser (Mat. 14:33; Joh. 8:42; Efés. 1:7; Tit. 2:14).
Die opvatting oor wie ons aanbid word ook gedemonstreer deur twee tekens, wat gesamentlik met die begrip van die karakter van God, ‘n basis vorm van die verseëling van die uitverkorenes. Die twee tekens is:
Hierdie tekens van die Wet, die Sabbat en die Pasga, is spesifiek bedoel om te waak teen afgodery (Deut. 11:16). Hierdie tekens is die seël op die hand en die voorhoof van God se uitverkorenes en sal met die doop die basis vorm van die verseëling van die 144 000 in die laaste dae volgens Openbaring 7:3.
Die Wet van God spruit vanuit die blywende Goedheid van Sy Karakter
Die Wet van God spruit voort uit die karakter van God en staan dus vir ewig, soos God Homself onveranderlik is, essensieël Goed, die middelpunt van uiteindelike goedheid.
In Markus 10:18 sê Christus: Waarom noem jy my goed? God alleen is goed. Die goedheid van God lei elkeen van ons tot bekering (Rom 2:4). God se karakter is onveranderlike Goedheid. Die hemelse leërskare deel in Sy karakter. Sodoende word hulle konstant in goddelike eienskappe en goedheid. Op hierdie wyse is Christus gister en vandag dieselfde tot in ewigheid (aiõnas, Hebr. 13:8). Die uitverkorenes, deur hulle deelname aan die goddelike eienskappe (2Petr. 1:4), word deel van ‘n goddelike priesterskap, die van Melgisédek wat onoordraagbaar (aparabaton) of onveranderlik is, vir ewig (aiõna, Hebr.7:24). Christus is in staat om volkome te red dié wat, deur hom, God nader (sien Heb.7:25 in Marshall’s Greek-English Interlinear). Maar hy is nie die voorwerp van aanbidding nie, of die God wat willekeuring beveel nie.
Die Wet van God moet deur geloof en nie deur werke nagestreef word nie (Rom. 9:32).
Aanbidding van God
Die primêre stelling en die vernaamste teken van die uitverkorenes was altyd die absolute Monoteïsme en ‘n geloof in die ondergeskikte verhouding van Jesus Christus. Ons aanbid geen ander Elohim, as God nie, wie die Vader is (Ex. 34:14, Deut.11:16), anders sal ons vernietig word (Deut. 30:17-18). God het Sy eerste gebod gegee as
Exodus 20:2 Ek is die Here jou God wat jou uit Egipteland, uit die slawehuis uitgelei het. Jy mag geen ander god(e) (elohim) voor my aangesig hê nie.
Die begrip van ‘voor’ hier is die van naas my, of in plaas van, of sonder die magtiging van die God wat ons verstaan as God die Vader. (Vir ‘n verklaring van die vergrote Elohim verwys na die referaat, Die Uitverkorenes as Elohim [001]).
Ons moet die Here ons God lief hê, en Hom dien met ons hele hart en siel, d.w.s. met ons hele wese, en dan sal ons as beloning reën kry op sy tyd, oes en weiveld vir ons kuddes. Met ander woorde, ons sal voedsel in oorvloed hê (Deut. 11:l3-l5). Maar ons het 'n Nuwe Verbond waar die Here sy wette in ons gemoedere vestig en in ons harte skrywe. Hy is ons God en ons is sy diensknegte, ons aanbid Hom deur Sy wette in ons hele wese te onderhou (Hebr. 8:l0-l3).
Ons moet voor die aangesig van die Here ons God aanbid (Deut. 26:l0; lSam. l:3; l5:25). Maar is hierdie God meervoudig en is dit wettig om ander gelyk te stel met Hom of om te beweer dat Jesus Christus, die Seun van God, God is? Die antwoord is nadruklik NEE!
Christus was deur Satan in die woestyn uitgedaag en in werklikheid het die verhoor van Satan toe in werking getree. Satan was die Môrester, die Lusifer of Ligbringer van hierdie planeet (Jes.14:12) as sy bewaarder en leermeester, in werklikheid een van die Elohim of Gode, wat ondergeskik was onder God die Vader.
Christus sou die Ster wees wat uit Jakob te voorskyn sou kom (Númeri 24:17). Dus was dit in die Boeke van Moses aangedui dat een van die Môresterre, wat volgens Job 38:7 by die voltooing van hierdie planeet teenwoordig was, een van die elohim was, wat as ’n menslike wese uit die geslag van Jakob en van Dawid sou kom (Openb. 22:l6).
Die elohim wat ons as Jesus Christus ken, was toe nog nie die Môrester van hierdie planeet nie. Daardie rang was deur Satan beklee volgens Jes. l4:l2 en Eség. 28:2-l0.
Christus was gesalf as die elohim van Israel (Ps. 45:8) en is gesalf bo sy metgeselle of deelgenote. Nogtans is dit 'n feit dat Christus nie in die posisie van Môrester was nie en sal nie daardie pligte aanvaar tot en by sy Wederkoms nie. Die rang en pligte sal deur die uitverkorenes met Christus gedeel word wat in sy karakter deel as Môrester in hulle harte (2Petr. 1:19). Die uitverkorenes is belowe om deel te hê in hierdie mag (Openbaring 2:28).
Satan as Môrester, het God die Allerhoogste, of God die Vader, uitgedaag soos aan ons meegedeel word in Jes. l4:l2. Hy het probeer om sy troon te bestyg of te verhef, 'n troon van God, bo die Sterre van God of die Raad van Elohim.
Hierdie Raad is die gemeente van die Elohim of Gode waarna in Ps. 82:1 verwys word. Dit is van belang om kennis te neem dat Irenaeus, die dissipel van Polykarp, dissipel van Johannes, van mening was, dat Psalm 82:1 verwys na die Theoi of Gode wat ook die uitverkorenes ingesluit het, naamlik die van die aanneming (Against Heresies, Bk.3, Hst. 6, ANF, Vol. 1, bl. 419).
Daar is veeltallige Seuns van God (Job l:6; 2:1; 38:7; Ps. 86:8-l0; 95:3; 96:4; l35:5) wie erken word as die Bene Elyon of Seuns van die Allerhoogste. (Sien ook Sabourin SJ, The Psalms - Their Origin and Meaning, Alba House, NY, bl. 72-74). Die menslike uitverkorenes is ook saam met die Hemelse leërskare as Seuns van God ingesluit vanuit Rom. 8:14.
Romeine 8:14 14 Want almal wat deur die Gees van God gelei word, dié is kinders van God.
Dus is Christus en die uitverkorenes, as seuns van God, een met God deur sy Heilige Gees. Hulle is Een maar nie in die sin wat die Trinitariërs beweer nie. Moet ons nou beweer dat hulle een groot wese is omdat God een is? Nee. Dit demonstreer die onsinnigheid van die Drie-eenheidsleer en hoekom Trinitariëaners moet beweer dat Christus die enigste Seun van God is, terwyl die bybelse getuienis toon dat hy nie van die grondlegging van die aarde is nie en nie was nie.
As die bewering gemaak word, dat die Seuns van God engele was, dan moet die aanspraak ook gemaak word, dat Christus in hierdie kategorie ingesluit is. Volgens Handel. 7:35-39 was dit 'n engel wat met Moses op Sinai gepraat het en hierdie Engel was Christus. In Gal. 4:l4 vergelyk Paulus homself met 'n engel van God nes Jesus Christus. Ook óns sal soos engele word (Mat. 22:30) as ‘n rang of isaggelos (Lukas 20:36), ook as mede-erfgename met Christus (Rom. 8:l7; Gal. 3:29; Titus 3:7; Heb. l:l4; 6:l7, 11:9; Jak. 2:5; l Pet. 3:7).
Die Ou Testament se bepaling van die Messias as die Engel van YHWH is bevat in die referaat The Elect as Elohim [001] en The Angel of YHVH [024]; (sien ook Ex. 3:2-6 waar die God of elohim hier ’n engel was).
Psalm 89:6-8 wys dat daar ‘n Raad van Heiliges is (qedosim of qadoshim, ook gebruik in verband met mense) en ‘n ondersoek van die teks wys dat daar beide, 'n innerlike en uiterlike raad is.
Van ‘n ondersoek van die tekste van die eerste eeu (die DSS, die Pseudepigrapha, die Ugaritic en Nag Hammadi), bestaan daar geen twyfel nie, dat die verstandhouding was, dat daar wel 'n hemelse Raad van Gode van Geregtigheid of die Elohim van Geregtigheid was.
Regverdigheid (tsedek) en Geregtigheid is in Hebreeus dieselfde woord. Dit word aanvaar dat hulle dieselfde beteken. Die onbekeerde verdraaiing van geregtigheid sluit dus die uitverkorenes uit die eerste opstanding uit.
Satan was uit die hemel uitgewerp weens die sonde van rebellie, wat afgodery is, omdat dit poog om ‘n will op te rig gelyk aan of verhewe bo God die Vader (of waarsêery soos vermeld in 1Sam. l5:23). Satan wou homself gelyk stel aan die Allerhoogste, of God die Vader. Christus, daarenteen, wou nie homself met God gelyk stel nie, maar was onderdanig aan die wil van God (Joh. 4:34).
Filippense 2:6-9 [Hy] wat in die gestalte van God was, het dit geen roof geag om aan God gelyk te wees nie, maar het Homself ontledig deur die gestalte van ’n dienskneg aan te neem en aan die mense gelyk geword; en in gedaante gevind as ’n mens, het Hy Homself verneder deur gehoorsaam te word tot die dood toe, ja die dood van die kruis. Daarom het God Hom ook uitermate verhoog en Hom ’n naam gegee wat bo elke naam is...
(Vertaler se opmerking: Die Revised Standard Version stel dit doeltrefffender: ‘...who, though he was in the form of God, did not count equality with God a thing to be grasped, but emptied himself...’)
Dus het God Christus verhef deur gehoorsaamheid, omdat hy nie na gelykheid met Hom gestrewe het nie, en nie gepoog het om God te onttroon nie, soos 'n derde van die elohim en bene elohim wat dit wel probeer doen het nie.
In Lukas l0:18 het Christus beweer dat hy Satan soos 'n bliksem uit die hemel sien val het. Satan het 'n derde van die engele, of Sterre van die Hemel, meegesleep (Openb.12:4). Daardie engele was saam met Satan uitgewerp aarde toe (Openb. l2:9).
Hierdie verwoesting is 'n sinnebeeld van die verwoesting waarna in Openbaring 8:10 verwys word waar die derde engel weereens demonstreer teen die verwoesting wat veroorsaak is deur die val van 'n Ster van die Leër wat 'n derde van die skepping verwoes.
Satan het 'n poging aangewend om Christus op verskillende maniere in versoeking te lei. Eerstens, het Satan na Christus verwys as die Seun van God in Mat 4:3; 4:6 en Lk. 4:3. Die duiwels het ook na Christus as die seun van God verwys in Matthéüs 8:29; Lukas 4:41 en Markus 3:11. Satan het probeer om Christus in versoeking te lei om sy status as Seun van God te bewys deur 'n vertoning van mag, deurdat God belowe het dat Hy Sy engele opdrag sou gee om hom te bewaar in Psalm 91:11,12. Satan het die woorde uitgelaat om jou te bewaar in al jou weë en het bygevoeg ten alle tye. Dus deur die skrif te verdraai, het Satan probeer om Christrus se lewe te neem.
Christus het nooit te enige tyd Satan of die demone reggestel deur te beweer dat hy God was in plaas van die seun van God nie. In werklikheid het geen demoon 'n poging aangewend om bedrieglik te beweer dat Christus die Allerhoogste God was, tot na sy dood, met die doel om die leerstelling in te bring wat sê, dat Christus God was, op dieselfde manier en gelyke as wat God, die Vader, God was en het dus na sy dood die bedrog uitgevoer wat Christus in sy lewe weerlê het.
In elk van die versoekings was die doelwit om Christus se gehoorsaamheid tot God te benadeel en in effek om die Skrif te verbreek. Satan het 'n poging aangewend dat Christus hom moet aanbid. Hy het Christus toe die heerskappy van die planeet belowe as Christus hom sou aanbid. Christus het nie sy reg op oorplasing van heerskappy van die planeet bestry nie. In plaas daarvan het hy geantwoord
.... daar is geskrywe: Die Here jou God moet jy aanbid en hom alleen dien.
Christus het nie aan Satan gesê dat Satan Christus moet aanbid nie, maarhet hom na die Wet verwys. Christus het nie op enige stadium van sy bediening verklaar dat hy God was nie. Hy het gesê, hy was die Seun van God. Om hierdie rede was hy op verhoor geplaas. Soos in Mat 27:43 aangedu:
Hy vertrou op God, laat Hy hom nou red as Hy behaë in Hom het; want hy het gesê, 'Ek is die Seun van God'.
Dit was hier toe Christus uitgeroep het sodat die skrif in Psalm 22:1 vervul sou word
My God, my God , waarom het u my verlaat?
Dit is duidelik dat Christus homself nie as God beskou het nie. Om voor te gee dat hy deel was van die wese aan wie hy in 'n gelyke vorm beroep doen, waarvan ’n deel onuitvoerbaar is, is onsinnig.
Meer belangrik, dit is die leerstelling van Antichris wat in 1Johannes 4:1-2 vermeld word. Die korrekte eertydse skrifgedeelte vir 1Johannes 4:1-2 is vanuit Irenaeus (Hst. 16:8, ANF, Vol 1, fn. p. 443) gerekonstrueer.
Hieraan ken julle die gees van God; elke gees wat bely dat Jesus Christus in die vlees gekom het, is van God; en elke gees wat Jesus Christus afsonder, is nie van God nie, maar van die antichris.
Socrates, die historikus, sê (V11, 32, p. 38l) dat hierdie gedeelte deur diegene verknoei is wat gestreef het om die mensheid van Jesus Christus af te skei van sy goddelikheid.
Ook in Lukas 22:70 het almal gesê, Is u dan die Seun van God?
Hy antwoord: U sê dat ek dit is.
Hy was herken as die seun van God in
Om te verstaan dat Christus die Seun van God is, is 'n openbaring van God.
Mat. 16:16-17 En Simon Petrus antwoord en sê: U is die Christus, die Seun van die lewende God. Toe antwoord Jesus en sê vir hom: Salig is jy, Simon Bar-Jona, want vlees en bloed het dit aan jou nie geopenbaar nie, maar my Vader wat in die hemele is.
Mat 11:27 meld ook
Alles is aan my oorgegee deur MY VADER en niemand ken die seun nie, behalwe die Vader. Ook ken niemand die Vader nie, behalwe die seun en elkeen aan wie die seun dit wil openbaar.
Dus openbaar die Vader dinge aan enkelinge en gee hulle vir Christus wat dan die Vader aan hulle openbaar.
Daar is geen twyfel dat God alleenlik en soewerein is nie. Spreuke 30:4-5 onthul die naam van God en dat Hy 'n seun het.
Wie het na die hemel opgeklim en neergedaal?
Wie het die wind in sy vuiste versamel?
Wie het die waters in 'n kleed saamgebind?
Wie het die eindes van die aarde vasgestel?
Wat is sy naam en wat is die naam van sy seun? Sê my as jy dit weet?
Elke woord van God [ELOAH] is foutloos: Hy is die skild vir wie by Hom skuil.
Voeg by sy woorde niks by nie, sodat Hy van jou nie rekenskap vorder as jy as ‘n leuenaar openbaar word nie.
Die Bybel interpreteer homself en die naam van God word direk verskaf na die vraag en dit is duidelik dat hierdie wese nie 'n samestelling van Vader en Seun is nie, maar wel dat Hy 'n seun het. Verder meld die Nuwe Testament duidelik dat dit die Vader is wat die voorwerp van aanbidding moet wees. Christus het die Samaritaanse vrou in Johannes 4:21 gewaarsku dat daar ‘n tyd sal kom wanneer hulle nie die Vader sal kan aanbid óf op haar berg (Samaria) of in Jerusalem nie. Maar hy sê duidelik in Johannes 4:23
'n Tyd sal kom en het nou gekom dat ware aanbidders, die Vader sal aanbid in die gees en in waarheid, want hulle is die soort aanbidders wat die Vader verlang.
Christus identifiseer hierdie voorwerp van aanbidding as die Vader en nie homself nie. Dit is dus heeltemal godslasterlik om te beweer dat 'n persoon Christus moet aanbid en ophef soos in die verdraaiing van Johannes 3:14 waar die Seun van die mens opgehef moes word soos Moses die slang in die woestyn opgehef het. Die oogmerk van die kruisiging was sodat die mens die ewige lewe sal hê en nie sodat Christus die voorwerp van aanbidding kon word nie, soos afvalliges valslik beweer nie. Dit word wel vanuit hierdie valse stelling beweer dat Christene Christus se liggaam en bloed by die nagmaal moet aanbid. So 'n daad is pure afgodery.
Die Heilige Gees
Trinitariërs beweer dat die Heilige Gees 'n derde persoon in 'n geslote Godheid is. So ‘n bewering is verkeerd.
(Aangehaal van Die Geloofsverklaring van die Christelike Geloof, (No A1, pp. 1–4):
Die Heilige Gees (Hand.2:4), is die essensie of krag van God wat Christus belowe het om aan die uitverkorenes te stuur (Joh. l6:7). Dit is nie 'n persoon nie maar 'n uitbreiding van die lewende krag van God. Dit is die middel waarmee ons deelnemers kan word aan die Goddelikke Natuur (2Petr. 1:4), gevul met die heilige Gees (Hand. 9:17, Efé. 5:18), soos dit ook geld vir alle Seuns van God (Job 38:7; Rom. 8:l4; lJoh.3:1-2) en medeerfgename met Christus (Rom 8:17; Gal. 3:29; Tit. 3:7; Heb l:14, 6:17, 11:9; Jak. 2:5; lPetr. 3:7). Dit word gegee deur God aan diegene wat vra (Lukas 11:9-13) en hom gehoorsaam, en is woonagtig in dié wat God se gebooie onderhou (1Joh. 3:24, Hande. 5:32). Die Heilige gees is die trooster wat God se diensknegte tot alle waarheid lei (Joh. 14:16, 17, 26). Die Heilige Gees verleen die krag om te getuig (Hande. 1:8). Dit deel gawes uit soos aangeteken in 1Korinthiërs 12:7-11 en het vrugte soos beskryf word in Galásiërs 5:22-23, nie gegee volgens mate nie (Joh. 3:34; Rom 12:6). Dit is die wyse waarop God finaal alles in almal kan word. (l Kor. 15:28; Efés. 4:6).
Die Heilige Gees tree al voor die doop in werking. Die Gees trek die individu na God deur Christus (Hebr. 7:25).
Die eerstelinge van die Gees word gegee aan die individu met die doop (Rom 8:23) wat duidelik stel dat die aanneming nie sal geskied tot tyd en wyl die verlossing van die liggaam gebeur nie.
Dus is ons wedergebore maar groei daagliks voortdurend in die gees in Jesus Christus totdat ons in die glorie van God kom. Die Heilige gees is die Gees van waarheid (1Joh. 4:6, 5:6) en deur altyd die waarheid in alle dinge te praat, groei ons in Christus wat ons hoof in alle opsigte is (Efés. 4:15). Die heilige Gees is die Gees van God (Rom 8:14) en die Gees van geloof (2Kor 4:l3) wat alle dinge ondersoek, en alle dinge weet (1Kor 2:10-11; 12:3 ff).
Dus is die Heilige Gees nie 'n onafhanklike aspek van die drie-enige God nie, maar is die wyse waardeur ons self elohim kan word. Die Gees dra oor na God 'n begrip van ons gedagtes en hele wese. Omdat dit deur Christus as ons tussenganger en bemiddelende elohim of theos oorgedra is (Ps. 45:6-7; Hebr. l:8-9), stel dit Christus in staat om ons te help, ons te onderrig en te troos en stel dit ons in staat om die krag van God te beoefen. Die Gees gee aan elke persoon die eienskappe wat God van ons verlang om sodoende tot voordeel te wees van die liggaam soos in lKor. 12:7-11 uiteengesit word.
Die Gees kan geblus word (1Thes 5:19) deur nalatigheid, of bedroef word (Efésiërs 4:30) en laat dus voordeel of verlies in die persoon toe.
Die vrug van die Heilige Gees is liefde (Gal 5:22). Daarom, as ons mekaar nie lief het nie, is die Heilige Gees nie bespeurbaar nie.
Die Gees is die middel waardeur ons God aanbid, soos in Filippense 3:3 vermeld word. Dus kan dit nie God as 'n voorwerp van aanbidding wees nie en daardeur ook nie gelyk wees aan God die Vader nie. Dit is 'n krag wat aan Christus volmag gee. Hy is dus 'n Ewigdurende Vader (Jes. 9:6) waarvan daar vele vaderskappe in die hemel en op aarde is (Efésiërs 3:l5). Christus word Ewige Vader deur afvaardiging.
Almal van hierdie vaderskappe of families is na God die Vader benoem. Dit is om die rede dat ons voor God die Vader buig en Hom aanbid (Efés.3:14-l5).
Christus was die eersgeborene of eersverwekte van die skepping. Vir hom is alles geskape, in die hemel en op aarde, sigbaar en onsigbaar, hetsy trone of heerskappye of owerhede of magte, alles is geskape deur hom en vir hom. Hy is voor alle dinge en in hom hou alle dinge stand (Kol. 1:16-l7). Maar dit was God wat hom verwek het, wat deur Sy wil bepaal het dat die skepping bestaan en onderhou word in Christus. Daarom is Christus nie enigsins God in die sin dat God, die Vader, God is, wie alleen onsterflik is (1Tim. 6:16) en wie in ewigdurenheid bestaan.
God word in die bybel beskryf as die God en Vader van Christus (Rom. 15:6; 2Kor. 1 3; 11:31; Efés. 1:3,17; Kol 1:3; Heb. 1:1 ff; 1Petr. 1:3; 2Joh. 3; Openb. 1:1,6; 15:3). Christus se lewe, krag en mag is afkomstig van die bevel van God, die Vader (Joh.10:17-l8).
Christus onderskik sy wil tot die van God, wat die Vader is (Mat 21:31; 26:39; Mk.14:36; Joh. 3:16; 4:34). God het Christus aan die uitverkorenes gegee en God is groter as Christus (Joh. 14: 28) en groter as almal (Joh.10:29). Dus het God sy eniggebore (monogene) Seun in die wêreld ingestuur, sodat ons deur hom kan lewe (1Joh.4:9). Dit is God wat Christus vereer of verheerlik (Joh. 8:54), want God is groter as Christus (Joh.14:28).
God is die Rots (sur) soos 'n Steengroef of Berg waarvandaan alle ander uitgedelf is, die klip van Josua 5:2 wat Israel besny, die hoof en effektiewe oorsaak (Deut 32:4) [sien Maimonedes Guide of the Perplexed, Univ. of Chicago Press, 1965, Ch. 16, pp. 42 ff]. God is die steenrots van Israel, die Rots van hulle verlossing (Deut. 32:15), die Rots wat hulle voortgebring het (Deut. 32:18, 28-3l). 1Samuel 2:2 wys dat God ons Rots is, 'n ewige Rots (Jes. 26:4). Dit is vanaf hierdie Rots dat alle ander uitgekap is soos al die afstammelinge van Abraham in die geloof (Jes. 51:1-2). Die Messias is van hierdie Rots uitgekap (Dan 2:34, 45) om die wêreldryke tot onderhorigheid te dwing. God is die Rots of fondament waarop die fondasie gelê sal word, waarop Christus sy Kerk sal bou (Mat 16:18) en waarop hy homself rus. Die Messias is die Hoof Hoeksteen van die Tempel van God, van wie die uitverkorenes die Naos of die Heilige van Heiliges is, die bewaarplek van die Heilige Gees. Die Tempelstene is almal uitgekap uit die Rots wat God is, net soos Christus was, en gegee word aan Christus, die geestelike rots (lKor. 10:4), die rots van aanstoot en steen van struikeling (Rom 9:33), om die Tempel te vorm.
Christus bou die tempel sodat God alles, in alles kan wees (Efés. 4:6). God het Christus gegee om alles en in almal te wees (panta kai en pasin, Kol. 3:11), het alles aan sy voete onderwerp (1Kor.15:27), aan Hom as hoof bo alle dinge aan die Kerk gegee wat sy liggaam is, die volheid van Hom wat alles in almal vervul (Efés. 1:22-23). Toe God alle dinge onder Christus geplaas het, is dit duidelik dat God uitgesonder is omdat Hy die een is, wat alles onder die voete van Christus geplaas het (lKor 15:27).
Wanneer Christus alle dinge bedwing, dan sal Christus homself tot God, wat alle dinge onder Christus geplaas het, onderwerp, sodat God alles in almal kan wees (panta en pasin 1Kor. 15:28) Dus die Platoniese leerstellings wat poog om God en Christus in 'n drie-eenheid te verenig, weerspreek die Skrif. Christus sal aan die regterhand van God sit, deur die opdrag van God (Heb. 1:3, 13; 8:1; l0:l2; 12:2; 1 Petr. 3:22) en God se troon deel soos die uitverkorenes die troon, wat aan Christus gegee is, sal deel (Openb. 3:21), wat 'n troon van God is (Ps. 45:6-7; Hebr. l:8) of God is u troon vertaal U troon, O God (sien voetnotas by geannoteerde RSV).
God, wat stuur, is groter as hy wat gestuur is (Joh. 3:16). ‘n Slaaf is nie groter as sy heer nie (Joh.15:20).
Dit is uiterlike dwaasheid om voor te stel dat 'n wese homself aan homself kan offer. So 'n daad, logies gesproke, is selfmoord of, in die konteks van die drie-eenheid, gedeeltelike mutilasie. Dus, sulke leerstelling verlöen die opstanding, vernaamlik vanuit lKor 15.
Dus, is die onderskeiding tussen die kruisiging en opstanding verpligtend en volledig. Die opstanding moes in die vlees wees, wat die oorplasing insluit soos die Beweegoffergerf, anders is daar geen verlossing en geen aanhoudende oes nie. Die voorbereiding van Christus se hemelvaart tot sy God en ons God, wie ons Vader is (Joh. 20:17), was werklik en kenmerkend. Christus het sy vermoë om God te wees, bereik en verrig die volheid van die Godheid liggaamlik deur die werking van die Heilige Gees. Dus die leerstelling van die Seunskap vanaf die doop is waar en volledig.
Daar is egter een ware God Eloah en alle ander Elohim bestaan deur sy wil en in gehoorsaamheid aan Sy gesag. Alle magte en trone en heerskappye in die hemel en op aarde sal deur Jesus Christus onderwerp word vir en deur die gebod van dié wese, wie alleenlik God die Allerhoogste is en die onderwerp van alle aanbidding is.
Dit is van geen nut hoegenaamd om 'n onderskeid te maak in jou aanbidding van fisiese tekens soos die sabbat en die Heilige Dae beginnende met die Pasga nie. As dié kerk of enige ander kerk, die drie-eenheidsleer of ditheistiese toenadering tot God en die opperheerskappy van God die Allerhoogste, wie die Vader is, betwis, is dit alreeds afvallig en geestelik dood. Teen die tyd dat dit by die punt kom dat jy besluit het waar die skeiding lê, jou sogenaamde lyn in die sand, sou jy die toestand gerationaliseer het, en sal jy self geestelik dood wees. Jy sal net die lyn verder terug stoot.
Jy is geroep om God die Almagtige te aanbid deur die offerande van Sy seun Jesus Christus. Die Sabbat en Pasga is tekens van daardie aanbidding. Hulle is nie die beslissende faktore van jou geloof nie. God alleen is die kern van jou bestaan. Aanbid Hom.
Die Onlogiese Posisie van die Drie-eenheidsleer
Die Trinitariërs het gepoog om sin te maak uit 'n Drie-hoofdige God deur gebruik te maak van die Stoïse woord hypostases en die geestelike term ousia wat eintlik die ‘essensie van bestaan’ beteken.
Die woord hypostases is uiteindelik ingelyf in die Katolieke leerstelling wat gelei het tot die bandoening van die Raad van Chalcedon en Konstantinopel II. Die struktuur het gely tot die verklaring van die Monarchia en die Circumincession. Die verklaring dat die Godheid afsonderlik maar nie apart is nie, is basies ‘n verklaring van die Monarchia en die Circumincession. Dit is filosofies onsinnig, binne die funksies van Engels (of Afrikaans). Die gebruik van hypostases en ousia as terme blyk om te probeer om die onsamehangendheid te verbloem. Die Godheid word deur die Trinitariërs beskou om drie hypostases in een ousia te wees. Deur die Stoïse en Platoniese terme te gebruik, is om ‘n verskil te probeer bewerkstellig.
Party Trinitariërs poog om te ontken dat God 'n Wese is, hopende om daardeur ‘n bykomende veranderlike voor te stel wat hulle teen die klag van onlogieka verdedig, deur die verklaring dat die hele ding 'n misterie is. Die ontkenning van die term Wese vir God en Christus ontken doeltreffend hul bestaan, wat absurd is. Om te sê dat God Universieël Intellek (of Universieël Siel) is, onverpersoonlik God totaal en ontken die werklikheid van die Seun van God, behalwe dat die Seun se bestaan teoreties as 'n hipostase verklaar word. Dit is 'n woordspeling wat geen realiteit toestaan aan die Verlosser nie. Aan die ander kant, as daar op die realiteit van die Seun aangedring sou word, dan is die leerstelling wesenlik ‘n inleidende verbreking van die eerste gebod.
Jy sal geen ander elohim voor My aangesig hê nie.
Die entiteit hier is die YHWH Eloheik (YHVH Your Elohim) wat in Psalm 45:7-8 geidentifiseer word as die Elohim wie die Elohi van Israel gesalf het. Deur die verheffing van ons bemiddelaar Elohim, een van die Raad (Ps.89:7), tot die stand van Eloah, God die Vader, verbreek ons die eerste gebod. Hiérdie is die sonde van Satan wat beweer het dat hy El is van die Raad van die Elohim (Eség. 28:2).
Die leerstelling van die Drie-eenheid berus op 'n reeks valse voorafstellings wat poog om ‘n paradigma-skuiwing te bewerkstellig. Hierdie is:
Dat elohim as die Godheid na twee wesens alleenlik verwys en dus geen onderskeid tussen Eloah en die talle wesens maak nie, insluitende die Raad en leërskaar nie (Dan 7:9 ff).
Die begrippe oor hoe God Een is, is verkeerd verstaan deur die Trinitarieërs. Die Shema (Deut 6:4) is té ingewikkeld om hier ondersoek te word (sien die referaat Joshua, the Messiah, the Son of God Nr.134). Die wese in Deut 6:5 is herkenbaar as God die Allerhoogste, die God wie Christus gesalf het as die Elohi van Israel in Psalm 45:8. Die eenheid van God, wat noodsaaklik is vir Monoteïsme, is van 'n uitgebreide volgorde, in eenheid onder 'n sentrale wil, in ooreenstemming met, en geestelike wisselwerking deur die Heilige Gees en Krag van God (1Kor. 2:4-l4) wat deur Christus na God strek (2Kor 3:3-4).
Die Drie-eenheid ontken die vereniging wat noodsaaklik is vir monoteïsme en is logies veelgodery. Dit kom voor omdat die heersers nie verstaan nie, omdat hulle ongeestelik is (1Kor. 2:8, 14).
Vrae aan Trinitariërs
As God een wese in drie hypostases, of persone, as Vader, Seun en Heilige Gees is, hoe is dit moontlik vir die volgende dinge om te gebeur, soos hulle so duidelik in die Bybel beskrywe word?
Openbaring 1:1 sê dat dit die Openbaring van Jesus Christus is wat God aan hom gegee het om aan sy diensknegte te toon wat gou moet gebeur, en wat hy deur die sending van sy engel aan sy dienskneg Johannes te kenne gegee het.
(Openb. 3:21) Aan hom wat oorwin sal ek gee om saam met My te sit op my troon, soos Ek ook oorwin het en saam met my Vader op sy troon gaan sit het.
(1Kor 11:3) Maar ek wil hê dat julle moet weet dat Christus die hoof is van elke man en die man die hoof van die vrou en God die hoof van Christus .
(soos hy gedoen het in Mat. 27:46; Mk. 15:34): My God, My God, waarom het U my verlaat?
Jesus sê vir haar: Moenie My aanraak nie, want Ek het nog nie opgevaar na my Vader nie; maar gaan na my broers en sê vir hulle: Ek vaar op na my Vader en julle Vader, en my God en julle God.
In Johannes 10:34-36 het Jesus hulle geantwoord, Is daar nie in julle wet geskrywe, ‘Ek het gesê julle is gode nie’? As hy hulle gode noem tot wie die woord van God gekom het – en die Skrif nie verbreek kan word nie – wat van die een wat die Vader gekies het as Sy eie en hom in die wêreld gestuur het? Waarom dan oordeel julle my van godslaster, omdat ek gesê het ek is God se Seun.
Die Skrif kan nie verbreek word nie, word hier ingebring om te wys dat ons elohim sal word en dat ons bestemming nie verbreek of verslaan kan word nie. Hoe kan Christus deur God van andere afgesonder word as Sy eie, en in die wêreld ingestuur word as hy God is, en daar geen ander is nie?
Vir hom om die begin te wees (arche, nie ‘heerser’ soos die NIV dit het nie) van die skepping van God (Openbaring 3:14), die beeld van die onsienlike God, die Eersgeborene van die hele skepping (Kol. 1:15).
Trinitariërs poog om te beweer dat arche en proototokos titels is, om die duidelike gevolge, wat uit hierdie skrifture vloei, te vermy in vergelyking met 1Tim. 6:16, wat wys dat God alleen ontsterflik is.
(Joh.3:16) Want so lief het God die wêreld gehad, dat Hy Sy eniggebore Seun gegee het...
(Efés. 4:6) Een God en Vader van almal wat oor almal en deur almal en in julle almal is.
Dus ontken hierdie skriftuur dat die Vader in die seun en die seun in die Vader alleen is. Hierdie wedersydse verwantskap behels ook die uitverkorenes.
Jesus is seun van die Allerhoogste God (Mk.5:7), wie sy God en Vader is (Kol. 1:3; 1Thess. 3:11), en wat onderskei word van die God en Vader van ons (2Thess 2:16). Dat hy gesê het dat God sy Vader was, het hom nie gelyk gemaak met God soos beweer word deur die Fariseërs in Johannes 5:18 nie. Dus die Trinitariërs se bewering was dieselfde leuen waarvan Christus toe beskuldig was. Hoe kan dit so wees?
(1Petr. 1:19) Maar deur die kosbare bloed van Christus, soos van 'n lam sonder gebrek en vlekkeloos... julle wat deur Hom glo in God wat Hom uit die dode opgewek en Hom heerlikheid gegee het, sodat julle geloof en hoop op God kan wees. Rom 5:15 sê, want as deur die misdaad van die één baie gesterf het, veel meer het die genade van God en die gawe deur die genade van die een mens, Jesus Christus, vir baie oorvloedig geword. Ons geloof en hoop is in God, nie in Christus nie, maar eerder deur Christus deur middel van die Gees, wat die Gees van Geloof en Waarheid is.
(Lk.11:13) ...Hoeveel temeer sal die hemelse Vader die Heilige Gees gee aan die wat Hom bid?
(Joh.17:4) ...Die werk wat U my gegee het om te doen, het Ek volbring.
(Joh.17:9) Ek bid vir hulle; Ek bid nie vir die wêreld nie, maar vir die wat U my gegee het, omdat hulle aan U behoort.
(1Joh. 5:10) omdat hy die getuienis nie geglo het wat God aangaande Sy seun getuig het nie.
(Joh.14:28) Julle het gehoor dat Ek vir julle gesê het: Ek gaan weg en Ek kom weer na julle toe. As julle My liefgehad het, sou julle bly wees dat Ek gesê het: Ek gaan na my Vader, omdat my Vader groter is as Ek.
(Mat. 24:36) Maar van dié dag en dié uur weet niemand nie, ook die engele van die hemele nie, maar net my Vader alleen.
(Openb.1:1) Die openbaring van Jesus Christus wat God Hom gegee het om aan sy diensknegte te toon wat gou moet gebeur.
(1Tim. 2:5) Want daar is een God en een Middelaar tussen God en die mense, die Mens Christus Jesus.
(Gal 3:20) En die middelaar is nie net vir een nie; maar God is een.
(1Joh. 2:1) ... ons het 'n Voorspraak by die Vader, Jesus Christus, die Regverdige.
(1Joh. 2:22) Wie is die leuenaar, behalwe hy wat ontken dat Jesus die Christus is? Dít is die Antichris wat die Vader EN die Seun loën.
(Joh. 10:18) ... Hierdie gebod het Ek van my Vader ontvang.
(Joh. 7:l6) My leer is nie myne nie, maar van Hom wat My gestuur het.
(Mat. 7:21) Nie elkeen wat vir My sê: "Here, Here"! sal ingaan in die koningkryk van die hemele nie, maar hy wat die wil doen van my Vader wat in die hemele is.
(Matt. 12:50) Want elkeen wat die wil doen van my Vader wat in die hemele is, dié is my broer en suster en moeder.
(Mat. 26:39) My Vader, as dit moontlik is, laat hierdie beker by My verbygaan; nogtans nie soos Ek wil nie, maar soos U wil.
(Mk.3:35) Want elkeen wat die wil van God doen, dié is my broer en my suster en my moeder.
(Joh. 4:34) My voedsel is om die wil te doen van Hom wat My gestuur het en sy werk te volbring.
(1Thess. 5:18) ... Wees in alles dankbaar, want dit is die wil van God in Christus Jesus oor julle.
God is die onderwerp van aanbidding soos vermeld word in Jesaja en soos herhaal word deur Christus in Mat. 15:9 Maar tevergeefs vereer hulle My deur leringe te leer wat gebooie van mense is.
(Lk. 4:8) Gaan weg agter My, Satan, want daar is geskrywe: Die Here jou God moet jy aanbid en Hom alleen dien.
(Joh. 4:21-23) ... die Vader sal aanbid nie. Julle aanbid wat julle nie weet nie ons aanbid wat ons weet, want die saligheid is uit die Jode. Maar daar kom 'n uur, en dit is nou, wanneer die ware aanbidders die Vader in gees en waarheid sal aanbid; want die Vader soek ook sulke mense wat Hom aanbid.
(Efés. 3:14-15) Om hierdie rede buig ek my kniëe voor die Vader van onse Here Jesus Christus, van wie elke geslag in die hemele en op die aarde sy naam ontvang.
(Joh.14:28) Julle het gehoor dat Ek vir jule gesê het: Ek gaan weg en Ek kom weer na julle toe. As julle My liefgehad het, sou julle bly wees dat Ek gesê het: Ek gaan na my Vader, omdat my Vader groter is as Ek.
(Joh. 16:27-28)..en geglo het dat Ek van God uitgegaan het. Ek het van die Vader uitgegaan......Weer verlaat ek die wêreld en gaan na my Vader.
(Joh. 6:46) Nie dat iemand die Vader gesien het nie, behalwe Hy wat van God kom; Hy het die Vader gesien.
(Joh.5:37) En die Vader wat My gestuur het, Hy het van My getuig. Julle het nog nooit sy stem gehoor of sy gedaante gesien nie.
(Joh.11:41-42) ... Vader, Ek dank U dat U My verhoor het; en Ek het geweet dat U My altyd verhoor, maar terwille van die skare wat rondom staan, het Ek dit gesê, sodat hulle kan glo dat U My gestuur het.
(Joh.5:19) ... Voorwaar, voorwaar Ek sê vir julle, die Seun kan niks uit Homself doen tensy Hy die Vader dit sien doen nie. Want alles wat Hý doen, dit doen die Seun ook net so. Hoe kan hy homself naboots.
(Joh. 12:49-50) Want Ek het nie uit Myself gespreek nie; maar die Vader wat My gestuur het, Hy het My 'n gebod gegee wat Ek moet sê en wat Ek moet spreek. En Ek weet dat sy gebod die ewige lewe is. Wat Ek dan spreek – net soos die Vader vir My gesê het, so spreek Ek.
(1Kor. 15:28) En wanneer alles aan Hom onderwerp is, dan sal ook die Seun self Hom onderwerp aan die Een wat alles aan Hom onderwerp het, sodat God kan wees alles in almal.
(lKor. 15:24) Daarna kom die einde wanneer Hy die koninkryk aan God die Vader oorgee, as Hy alle heerskappy en alle gesag en mag vernietig het.
(Joh. 5:30) Ek kan uit Myself niks doen nie. Soos Ek hoor, oordeel Ek; en my oordeel is regverdig, omdat Ek nie my wil soek nie, maar die wil van die Vader wat My gestuur het.
(Joh. 5:19) ... Voorwaar, voorwaar Ek sê vir julle, die Seun kan niks uit Homself doen tensy Hy die Vader dit sien doen nie. Want alles wat Hý doen, dit doen die Seun ook net so.
(Mat 26:29) Maar Ek sê vir julle: Ek sal van nou af nooit meer van hierdie vrug van die wynstok drink nie, tot op daardie dag wanneer Ek dit met julle nuut sal drink in die koninkryk van my Vader.
(Mk. 10:15) Voorwaar Ek sê vir julle, elkeen wat die koninkryk van God nie soos 'n kindjie ontvang nie, sal daar nooit ingaan nie.
(Lk. 12:32) Moenie vrees nie, klein kuddetjie, want julle Vader het 'n welbehae daarin gehad om aan julle die koninkryk te gee.
(Lk.22:29-30) En Ek beskik vir julle 'n koninkryk soos my Vader dit vir My beskik het, sodat julle kan eet en drink aan my tafel in my koninkryk en op trone sit om die twaalf stamme van Israel te oordeel.
(Rom 8:17) ... en as ons kinders is, dan ook erfgename, erfgename van God en mede-erfgename van Christus...
(Mat 10:32-33) Elkeen dan wat My sal bely voor die mense, hom sal Ek ook bely voor my Vader wat in die hemele is. Maar elkeen wat My verloën voor die mense, hom sal Ek ook verloën voor my Vader wat in die hemele is.
Johannes 15:23 beweer dat Wie My haat, haat ook my Vader. Dit is egter nie omdat hulle een wese is, soos ons sien in Johannes 5:20 nie: Want die Vader het die Seun lief en toon Hom alles wat Hy self doen. En groter werke as hierdie sal Hy Hom toon, sodat julle verwonderd kan wees. Die vorige inaggenome, hoe kan 'n alwetende wese iets gewys word deur 'n ander alwetende wese? Hoe dan, met die gegewens van hierbo (en Openb.1:1), kan Christus alwetend wees?
God is 'n Gees. Johannnes 4:24 beweer dat God is ‘n gees; en die wat Hom aanbid, moet in gees en waarheid aanbid. Die poging om hierdie skriftuur te laat lees dat God gees is (soos dit onjuis uit die Grieks in die Afrikaanse Bybel vertaal is), word nie ondersteun deur korrekte vertalings van die Griekse skriftuur en die sin waarin dit gebruik word deur enige van die voor-Nicene teoloë of hulle vertalers nie. Hierdie aanspraak is om ‘n nie-individualiteit en ‘n nie-spesifieke karakter van God te laat geld. God word dan ontwikkel tot 'n uitgebreide innerlike struktuur. Dit sal verby die Drie-eenheids leer gaan in die Proses-teologie in.
Volgens Efésiërs 3:14-16 het God 'n familie.
Om hierdie rede buig ek my knieë voor die Vader van onse Here Jesus Christus, van wie elke geslag (Grieks: patria = vaderskap) in die hemele en op die aarde sy naam ontvang….
Trinitariërs probeer om Christus en God een wese te maak of te beweer dat Christus God is deur te verwys na die valse skrif hierbo vermerk en die verkeerde vertaling van Johannes 1:1 wat wel meer korrek behoort te sê,
In die begin was die Woord en die Woord was by Die God (Theon) en die Woord was ['n of ons] God (theos).
Verwysing word gemaak na die skriftuur in Johannes 2:19 bewerende dat Christus God was, want hy sê,
Breek hierdie tempel af, en in drie dae sal Ek dit oprig.
Die weerlegging van die bewering word gevind in dieselfde evangelie in Johannes 10:18 waar Christus van sy lewe sê dat,
Niemand neem dit van My af nie, maar Ek lê dit af uit Myself. Ek het mag om dit af te lê en Ek het mag om dit weer te neem. Hierdie gebod het Ek van my Vader ontvang.
Daar is geen twyfel dat Christus 'n ondergeskikte, gehoorsame, lojale dienskneg van die Een Ware God is nie. Hy is ons broer en mede-erfgenaam in die beloofde Koninkryk van God. Maar ons aanbid nie hom of sy geestelike simbole nie. Volgens sy bevel aanbid ons God.
q